Terug

 26/01/2022 voor Lisl en Riet

Terug

Nog niet helemaal, maar toch

Foto: quote van Lizismore

5 oktober 2021

Op 5 oktober 2021 deed ik ‘s ochtends yoga. Ik had me immers voorgenomen, om me beter in m’n vel te voelen, 3 keer per week aan yoga te doen. Maar helaas verliep het niet helemaal zoals gepland. Ik kon met m’n neus mijn opgetrokken knieën niet meer raken. Nu kan je denken, doe normaal dat kan ik al jaren niet meer. Ok, snap ik, maar ik wel. Ik legde tot een half jaar geleden mijn been in mijn nek, of ja minstens tot op mijn achterhoofd. Dus die neus op die knie dat was voor mij echt een ding. De trigger. Ik huilde zoals ik in lange tijd niet meer had gehuild en ik wist, het is zover, mijn lijf heeft het opgegeven. 

Burn-out 

Uiteraard gaf ik het al aan, het ging moeilijk in mijn hoofd. Maar dat nu ook mijn lijf foert zei, dat was echt een klap. Het moest worden toegegeven. Diezelfde dag kreeg ik van de huisarts de diagnose: burn-out. 

Wat was ik kwaad en teleurgesteld. Ik schaamde me ook. Ik bedoel, ik ben 30! Nog maar net zelfs op dat ogenblik! Ik had helemaal geen reden om ongelukkig of uitgeblust te zijn.

Het was moeilijk. 

Het advies was: even stoppen met werken. Haha wat een mop, als je alleen een advocatenkantoor moet runnen. Ik rustte dus veel te weinig. Maar ik probeerde wel. Echt! 

Op aanraden van een vriendin nam ik in december contact op met een therapeute. Ze gaf me eerder al advies maar toen stond ik er niet voor open. Maar ze was er toen ik opnieuw te rade ging en stuurde me naar die therapeute. Bedankt dat je dat deed ;) 

Werk voor de boeg

Er was een klik met die mevrouw en we startten een traject. Een traject waarbij ik na 3 sessies al iets voel. Let wel ik zeg bewust iets, er is nog veel werk aan de winkel. Maar dat ik gisteren na 5 maanden niets, terug bijna 6 km liep in één keer en daar ook ten volle van genoot,, dat heb ik aan haar te danken, al ziet zij dat misschien zo niet. We zijn er nog niet, nog lang niet, maar het komt goed. Echt.