Paramotorzus

  26/01/2022 voor Lisl en Riet Terug Nog niet helemaal, maar toch Foto: quote van Lizismore 5 oktober 2021 Op 5 oktober 2021 deed ik ‘s ochtends yoga. Ik had me immers voorgenomen, om me beter in m’n vel te voelen, 3 keer per week aan yoga te doen. Maar helaas verliep het niet helemaal zoals gepland. Ik kon met m’n neus mijn opgetrokken knieën niet meer raken. Nu kan je denken, doe normaal dat kan ik al jaren niet meer. Ok, snap ik, maar ik wel. Ik legde tot een half jaar geleden mijn been in mijn nek, of ja minstens tot op mijn achterhoofd. Dus die neus op die knie dat was voor mij echt een ding. De trigger. Ik huilde zoals ik in lange tijd niet meer had gehuild en ik wist, het is zover, mijn lijf heeft het opgegeven.  Burn-out  Uiteraard gaf ik het al aan, het ging moeilijk in mijn hoofd. Maar dat nu ook mijn lijf foert zei, dat was echt een klap. Het moest worden toegegeven. Diezelfde dag kreeg ik van de huisarts de diagnose: burn-out.  Wat was ik kwaad en teleurgesteld. Ik schaamde