Springen?

Springen?

Doe het gewoon!

Begin:

Al enkele maanden, of misschien zelfs jaren, twijfel ik over het schrijven van een blog. Ik hou van schrijven, maar ik ben een twijfelaar! Oh god wat is het moeilijk keuzes te maken. Wat is het moeilijk eindelijk eens een knoop door te hakken. Maar vandaag dacht ik: genoeg getwijfeld! Begin eraan!

Dus:

Ik ben Tilly, 29 jaar en sinds 30/06/2020 mama van een dochter Fieke. Maar ook vrouw van mijn man Joachim. En hondenmama van onze liefste Elmo. Daarnaast ook advocaat, studiebegeleider,bestuurslid van de Leoclub, loper, amateuractrice, wandelaar, wannabe stiksters, vriendin, dochter, zus.

Zo, dat is het wel denk dat ik.

Maar wat is dat moeilijk! 

Sinds de geboorte van Fieke heb ik het soms zo moeilijk om het evenwicht te vinden. En laat dat nu net de reden zijn waardoor ik dacht: ‘Het is zover, ik begin dan eindelijk met die blog’. Ik zocht de laatste maanden vaak in andere blogs naar antwoorden. Maar het lijkt echt alsof elke mama ( of papa) het voor elkaar heeft. En ik weet dat er zoiets is als: de loeder-moeders,  maar ik bedoel het anders, meer mentaal. Ze lijken het te hebben gevonden.

Ik niet. Simpel.

Ik vind het niet, dat evenwicht. Ik wil zo graag een goede mama zijn maar ook vrouw en advocaat. En daarnaast ook tijd hebben voor mezelf. Dus ik dacht, misschien moet ik mijn zoektocht delen. Misschien zijn er wel nog mensen, zoals ikzelf, die gewoon graag eens willen lezen dat het nog niet lukt. En ik zeg heel bewust nog niet, het spreekt natuurlijk voor zich dat iedereen op een bepaald punt wel een zeker evenwicht vindt. Of dat is toch wat ik denk, of hoop! 

Met deze blog wil ik geen les leren aan iemand hoe het allemaal aan te pakken. Maar ik zou een steun willen bieden en misschien ook zoeken, bij wie het ook allemaal nog niet zo vlot loopt. Voor wie ook nog wat ploetert tussen alle rollen in. 

Ik ben vrouw, mama en advocaat, 

Veel liefs

MamaCaat.